Szlem piękna aleja w Kolonii na której była moja ulubiona księgarnia z książkami w różnych językach, apteka w której kupowałem witaminę b12 , kawiarnia w której przeglądałem prasę i nasłuchiwałem o czym rozmawiają Niemcy,ulubiona piekarnia Pana Poohla starego SSmana, który chciał mi wcisnąć że to Polacy mordowali Żydów.
Ale na Marketstrasse było coś jeszcze, ogromna liczba żebraków w tym wiele z nich to Polacy, codziennie dawałem im drobne by mogli kupić sobie przysłowiową bułkę. Zastanawiałem się czy to uczciwe że SSman Pan Pohl pławi się w luksusie , ma codziennie gorące bułeczki i swój ulubiony Zopf z masełkiem a parę ulic dalej zdychają z głodu Polacy.
Zastanawiałem się jak to jest że My znaleźliśmy się po tej stronie że Niemcy nas szanują jako dobrych klientów i tych na ulicy, co powoduje że tak jest.
Prawda jest taka że są ludzie ktorzy jedynie sprawdzają się na wakacjach, ja nie miałem takiej sytuacji o której pisze w swojej książce że Moja Koleżanka zajmowała się tylko ściśle czynnościami opiekunki bo całą Rodziną chciała jej pomóc, ja tak nie miałem ale też lubiłem gotować i robić zakupy, dzięki temu mogłem się odstresować. Ale też Mellanie robiła ciasta dla Nas a Mąż Elle mimo że nie wiele potrafił bardzo mi pomagał wynosząc duże wory że śmieciami.
Ale są ludzie którzy nie potrafią wynieść worków że śmieciami uważają że im to ubliża, którzy przywożą sloiki z zupkami które nie są ani smaczne ani zdrowe i to nie moja opinia tylko Seniorki, naprawdę zupa ze świeżych pomidorów i pasaty, młodej kapusty czy kalafiora z ryneczku smakuje o wiele lepiej.
Ja wiem że w biznesie bardzo dobrze się sprawdza spychologia ale nie w opiece pisała o tym Jolanta Gajda w ABC Wychowania, podobnie w opiece nad Seniorami bardziej ich interesuje to jak inni Seniorzy w życiu spełniają swoje marzenia czy pasje niż jakieś głupie gazetki o pseudo celebrytach. Żadne zakupy nie zastąpią opieki nad Seniorem, jesteś bohaterką to nie uciekaj tylko zaopiekuj się starsza osoba chociaż przez 10 dni , wtedy zyskasz mój szacunek.
Z wieloma agencjami współpracowałem, najlepiej współpracowało mi się z Aterima, nie z powodu wynagrodzenia ale dzięki temu że organizowała webinary gdzie My opiekunowie dzieliliśmy się z problemami w opiece i tym jak sobie z nimi radzimy. Na tej podstawie mogę powiedzieć że prędzej nauczę opieki osoby która nie zna języka i nie pracowała jako opiekunka. Niż takiej osoby która utraciła empatie stwierdzając że najlepszym sposobem na życie jest chamstwo i postawa pseudodyrektora.
Nie zrozumcie mnie źle — nie uważam, że powinniśmy się snuć po tym świecie z ponurymi minami. Kiedy słyszę śmiech moich sióstr, to brzmi on w moich uszach niczym pienia anielskie. Ale gdyby moje dobre samopoczucie zależało od ich śmiechu czy ich miłości, to byłabym w nie lada kłopocie.
Spójrzmy prawdzie w oczy: w tym życiu jest pełno smutku. Wokół nas jest wiele cierpienia. Jak więc można poświęcić życie na ulotne przyjemności? Postawa w rodzaju: „Wszystko, czego chcę w tym życiu, to być szczęśliwa czy szczęśliwy" wielu duszom uniemożliwiła poznanie Boga, prawdziwego źródła wiecznej radości. I właśnie dlatego jako chrześcijanie musimy odróżniać szczęście od radości. Radość w naszym sercu to przebudzenie w naszej duszy Boga, którego królowania możemy doświadczyć już tutaj, na ziemi. Radość jest świadomością, że w naszym życiu spełnia się wola Boża. Jest świadomością, która daje nam siły, żeby tańczyć, kiedy doznajemy prześladowania, żeby znosić obelgi i krzywdy z Jezusowym spokojem, żeby przyjmować wszystko, co nas spotyka — dobro, zło i całą resztę — właśnie jako Bożą wolę. Radość jest owocem Boskiego zamieszkiwania w naszej duszy Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Matka Angelica Odpowiada
.jpg)
